lunes, 16 de julio de 2012

!SACABÓ LE COMUNIMO EN CUBA!

¡FLASH! ¡ÚLTIMA NOTICIA! ¡SACABÓ LE COMUNIMO EN CUBA! Autor Héctor Peraza Linares Madrid, 17 de febrero de 2009 (Arreglos: 19 de febrero de 2010) (Arreglos 16 de julio de 2012) El diario Granma ha publicado, en primera plana y a cinco columnas, el Decreto: BOLITA PALA GLOLIOSO PUEBLO LE CUBA (Raúl Castro, desde una tribuna, lee el Decreto al público movilizado por los Comités de Defensa de la Revolución). Yo, Laúl Catlo Lú, chinito, en mi caláctel le Plesilente le la Lepública le Cuba, a mi tliunfal legleso le la gloliosa Lepública Populal China, le la gloliosa Lusia, e le la gloliosa Lepública lel heloico Vietnam, autolizo, pol ete decleto titulao: BOLITA PALA GLOLIOSO PUEBLO LE CUBA, que en ete paí lo paisano y paisana puelan jugá a la bolita o chalala china. Filél quitó la bolita, polque la lotelía ela una platica capitalita. Yo pone otla ve la chalala china, polque a paltil de ahola la bolita selá una platica lebolusionalia. (aplausos prolongados) ¿Pol qué, yo, chinito Laúl, plesilente le Cuba, lise a tó lo pueblo cubano que a paltil de ahola la lotelía selá una platica lebolusionalia? Polque la chalala tiene que tenel uno banquelo; tiene que tenel apuntalole; tiene que tenel mucho punto que jueguen su linelito. El público grita: ¡VIVA EL LINELITO! ¿Y quién selá le banquelo? Le banquelo selé yo, chinito Laúl, plesilente. ¿Y quién selán apuntalole? Apuntalole selán lo miemblo le Paltilo Comunita le Cuba. ¿Y quién selán lo que jueguen su linelito? Le pueblo le Cuba selá quien juegue su chabito, polque pueblo le Cuba sabo que Filel, y la lebolusión, nesesitá mucho linelito pa complá avione, lifle, metlallalola, cásula, póbola, glanala le mano, tanque, sumalino, lancha tolpedela, lopa pa la jinetelas, y tila flecha de guela al luso Putín y a chinito Hi Juntao. La gente corea: CHAVITOS, CHAVITOS ¡VIVAN LOS CHAVITOS! Honolable camalala Hi Juntao nesesitá mucho, mucho, mucho linelito pa mantenel a la mulata china cubana con la que tá juntao. Y benelable camalala Putín quiele ganal mucho, mucho, mucho linelito pa llevalse pa Lusia a una mulata china cubana. Alguien exclama a todo pecho: ¡VIVA LA MULATA CUBANA! Cubano sabo que pa ponelse flaco no tenel que tomal té velde ni té cololao. ¡A cubano pone flaco la libleta le lasionamiento! Pelo cubano se pondlá goldo, goldo, mu goldo, como americano, como flansese y como epañole, con la chalala china. La chalala china tiene ploteína, tiene bitamina, tiene minelale como boniato jojoto, halina con golgojo, ñame con colbata y como tlonco le yuca. (muchos pierden las manos aplaudiendo). Otros cantan: Boniato jojoto harina con gorgojo, yuca sin mojo ¡Qué vuelva Pototo! ¡La chalala china é malsita-leninita y maoíta! El futulo le la lebolusión lepende le la chalala china! Yo va pelil a camalala chave que me plete o que me legale la lotelía le Venesuela. Con bolita le Venesuela pueblo lebolusionalio cubano podlá jugal su chavito tó lo día a la chalala china. Tonse, yo, banquelo, yo va ganá mucho linelitito pa la lebolusión… Tonse, yo va cantá cansión de la chalala china malsita-leninita y maoíta: Hagan juego, señole: banco gana y se lie, ¡Pueblo pielde y se va…! Abuelito mío chino, hache mucho, mucho, muchíííísimo tiempo, inventó la póbola, la luela, la tlompeta china, y lo palito chino. Yo, nieto dabuelito chino, ¡yo va inventá la chalala china malsita-leninita y maoita! ¡De la chalala, pa la chalala y pol la chalala! Con la tlompeta china, mi abuelito taba tocá: Agapito toca lo pito, y su papá lacoldeón, y lo chino de cantón, ¡comen aló con palito! Pueblo le Cuba: Hubió una lebolusión flansesa. Hubió una lebolusión lusa. Plonto, mu plonto, plontito, ¡hablá una lebolusión le la chalala china malsita-leninita y maoita! Yo va ponel uno jemplo. Yo va lesí velso y nalie va sabel la lepuesta: ¿Cuá é lanimá que camina pol tejao y no lompe tejao? Ahola apuntalole, miemblo le Paltido Comunita le Cuba, lecogelán chavito que pueblo cubano va apostal. Cuando apuntalole me ligan que pueblo cubano ya ha jugao tó lo chavito que la gusanela Miami le tá mandá, yo va lesil lepuesta. Tonse yo va dejá pueblo cubano sin ningún chavito pa que pueblo llame gusanela y le diga que le mande ma chavito. Así, poquito a poquito, yo, chinito Laúl, selé lico, mu lico, mu lico, liquíííííísimo como lo millonalio amelicano. A continuación, el “presidente” de Cuba, canta de nuevo: Hagan juego señole: banco gana y se líe,. ¡Pueblo pielde y se va…! Pasa el tiempo. El primer vicepresidente, Machado Ventura, le entrega un papel. Camalala Machalito Ventula me tá tlaé papelito. Yo va leé papelito polque papelito jabla lo que pueblo tá cleé que son lanimá que camina pol tejao y no lompe tejao Se ríe en chino: Juing-juing-juing-juing. Acto seguido expresa: Pueblo cubano tá jugá tó lo chavito que tenía a númelo dó, que son maliposa, y a númelo cuatlo, que son gato. Pueblo cubano ta peldé tó lo chavito que tá jugá. De nuevo vuelve a reír: Jiang-jiang-jiang. Muy contento, agrega: Yo chinito Laúl, honolable y benelable plesilente le Cuba, yo, banquelo le la lebolusión, yo tá ganá tó lo linelitito que pueblo cubano tá jugá polque la lepuesta é le númelo nuebe. Númelo nuebe é la lengua. Lengua camina pol lo sielo le la boca y nolompe lo sielo le la boca Ríe: Jiiing-jiiing-jiiing-jiiiing. Doblado de tanto reír, manifiesta: En chalala china malsita-leninita y maoíta, númelo nuebe é la mala lengua le la mafia le Miami que camina pol lo tejao le Casa Blanca le plesilente amelicano, y no lompe lo tejao le la Casa Blanca. Del público, airadas voces le gritan: ¡Tramposo! ¡Marañero! ¡Ese dao está cargao! ¡Ladrón! ¡Descarao! ¡Ratero! Raúl, dándose cuenta de que el pueblo está enfurecido por haber perdido a la bolita los pocos chavitos que tenía, le dice, persuasivo, al público allí congregado: Pasensia pueblo. Mucho pasensia. Yo tá ganá tó lo chavito que pueblo tá jugá. Son veldá. Pelo pueblo cubano, que tá jugá a la chalala china malsita-leninita y maoíta, tá ganá otla cosa. El pueblo, que ya había comenzado a avanzar, armado de palos y piedras, contra la tribuna, con el evidente objetivo de barrer con todo lo que encontrara en su camino, al oír dichas palabras, detiene su belicoso avance. Alguien del público le pregunta al dictador: ¡¿Qué es lo que hemos ganao?! Raúl, ríe en la lengua del Celeste Imperio: Jiong-jiong-jiong. Y responde: Pueblo tá ganá salida… ¿Qué salida? – le pregunta la muchedumbre. Raúl lanza una risotada en chino cantoné: Jieng, jiiing, jiang, jiung, jiong. A continuación, manifiesta: Pueblo tá ganá salida le Cuba pa Etao Unilo, polque cansión le la chalala china malsita-leninita y maoíta lise que: ¡Pueblo pielde y se va…! Tras pronunciar dicha frase, Raúl Castro baja de la tribuna, y se echa a correr. El pueblo lo persigue tirándole palos y piedras, tal como le hiciera, hace veinte años, otra encolerizada e, indignada, multitud, a Nicolae Ceausescu en Rumanía. En su loca carrera, le responde a un periodista de la CNN: Glachia a la bolita, y a mi tliunfal lecolilo pol Lasia: ¡Sacabó le comunimo en Cuba! Autorizo la publicación de esta sátira, siempre que se adjunte mi correo electrónico hector.peraza.linares@hotmail.com y mi blog http://www.hector.peraza.blogspot.com/